Op een gegeven moment had ik genoeg van Dixielandmuziek, en ik stapte over naar de Blues. Ik had al steeds de behoefte om te veranderen van stijl, maar kon moeilijk een keuze of alternatief vinden. Eindelijk besloot ik om toch voor de Piano Blues te kiezen. Natuurlijk luisterde ik al veel naar Blues pianisten, en Jimmy Yancey werd mijn favoriet. Ook had ik een pracht boek gekocht over de blues. Het boek heet: The story of the Blues van Paul Oliver. Achter in het boek staat een index met namen van bluesmusici, en ik gaf ze een kruisje als ik muziek van deze muzikant had op EP of LP. Bij Paul Duvivie in Amsterdam kocht ik vele piano blues platen. De muziek werd nauwkeurig beluisterd, en dan las ik over deze pianist in het boek.
De zoon van mijn moeders vriend had een 10 inch LP van Jimmy Yancey, en dat vond ik prachtig.
Met mijn Philips bandrecorder nam ik het op, en luisterde nauwkeurig honderden keren hoe hij speelde. Zo begon het pianowerk. Tot op vandaag speel ik het nog steeds en met veel plezier!!!
In 1977 was ik kennelijk zover dat ik het aandurfde om mee te doen aan het nationale Blues en Boogiefestival voor pianisten in Bergen. En daar haalde ik met succes de tweede plaats.
